Radykalne usunięcie prostaty jest przeznaczone dla pacjentów ze zdiagnozowanym nowotworem stercza, ograniczonym do narządu lub zaawansowanym miejscowo.
Lekarz na podstawie stanu zdrowia chorego oraz stopnia rozsiania choroby podejmie decyzję o wyborze prostatektomii otwartej lub techniki laparoskopowej.
Zespół medyczny wykonuje cięcie nad spojeniem łonowym pacjenta, następnie zostaje dokonana wizualna ocena zmian i usunięcie całego gruczołu krokowego, pęcherzyków nasiennych oraz, w niektórych przypadkach, węzłów chłonnych.
Lekarz wykonuje kilka niewielkich nacięć na skórze brzucha i wprowadza przez nie kamerę laparoskopową oraz inne instrumenty laparoskopowe. Po wstępnej ocenie wizualnej narządu usuwa cały stercz wraz z pęcherzykami nasiennymi oraz węzłami chłonnymi. Zabieg ma charakter mniej inwazyjny w porównaniu z prostatektomią otwartą, charakteryzuje go mniejsza liczba powikłań i szybszy czas powrotu do sprawności.
Przed podjęciem decyzji o wyborze metody leczenia nowotworu prostaty niezbędna jest konsultacja urologiczna z ewentualną kwalifikacją do zabiegu. Podczas konsultacji lekarz przeprowadzi dokładny wywiad i wykona badanie urologiczne. Po zapoznaniu się z wynikami badań oceni stężenie PSA, oraz wynik histopatologicznego pobrania wycinków prostaty. W przypadku braku wyników badań lekarz wskaże najlepszą ścieżkę diagnostyczną i możliwe drogi terapii.